தமிழ்மொழி எண்ணிலடங்கா கலைகளைக் கொண்டது. அவற்றுள் இசைக் கலையும் ஓன்று. தமிழிசைக்குப் பல்லாயிரம் ஆண்டுகள் வயது உண்டு; இவ் இசைத்தமிழை ஓரளவிற்குச் சமயங்களே வளர்த்தன. இதற்குச் சைவ,வைணவ சமயங்களின் பக்தி இலக்கியங்களும் கிறித்தவ தேவாலயங்களில் பாடப்படும் கீர்த்தனைகளும் சான்றுகளாகும். இச்சான்றுகள் ஓரளவிற்குத் தமிழ்ச் சமூகதிற்கு அறிமுகமாகி விட்டன . ஆனால் தமிழ்ப் பாடல்களைப்பாடி தமிழிசை பரப்பி வரும் ‘பக்கிரிஸ’ என்ற இசுலாமிய இசைப் பாணர்கள் தமிழர்களுக்கும் தமிழ் மொழிக்கும் அறிமுகமாகாமலேயே உள்ளனர் . இவர்கள் , தொடர்ந்து பல நூற்றாண்டுகளாக தமிழகதில் தமிழிசையால் இறைவனையும் இறைத்தூதரையும் பரவிப்பாடி வருகின்றனர் . “ஒல்லியான உருவம் ; முழங்காலுக்குக் கீழே தொங்கும் வெள்ளை சுப்பா ; வேட்டிக்குப் பதிலாக கைலி எனப்படும் சாரம் ; முக்கோண வடிவில் மடித்து இரண்டு தோளிலும் தொங்கும் துண்டு ; தலையில் தலைப்பாகை ; கழுத்தில் மணிகள் கோத்த குறுமத்தங்காய் மாலை” இதுதான் பக்கிரிசாக்களின் தோற்றம் “ பகிரிசாக்கள் பாடும் பாட்டு பெரும்பாலும் குணங்குடி மஸ்தான் படல்களாகவோ தக்கலை பீர்முஹமது வாப்பா பாடல்களாகவோ இருக்கின்றன . அவர்கள் பாடும் கதைப் பாடல்களின் பகுதிகள் ‘சைத்தூன் கிஸ்ஸா’ எனப்படும் கதைப் பாடலிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை என்று தெரிகிறது . இசுலாமியத் தமிழ் சிற்றிலக்கியங்களில் ‘கிஸ்சா’ க்களும் [கதைகள்] ‘முனஜாத்’ க்களும் [வாழ்கை வரலாற்றுப் பாடல்கள் ] நிறைய இருக்கின்றன” .
மத அடிப்படை வாதமும் மதம்சார்ந்த அரசியலும் பெருகிவரும் இன்நாளில் கடவுளும் ஆன்மீகமும் தேடி அடையாளம் காட்டவேண்டிய நிலையில் உள்ளனர். அழிந்து வரும் நிலையில் உள்ள இத் தமிழிசைப்பாணர் மரபினர் தமிழுக்கும் தமிழிசைக்கும் செய்யும் தொண்டால் பாதுகாக்கப்பட வேண்டியவர்கள் பரப்பப்பட வேண்டியவர்கள்
குறிப்பு : இக்கட்டுரை பேரா . தொ. பரமசிவன் எழுதிய ‘இசுலாமியப் பாணர்’ என்ற கட்டுரையின் உதவியால் உருவானது
இவர்களது பாடல் இதோ
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக